Արդեն դեկտեմբերի-21-ն է, իսկ մի ընտանիքի եղևնի դեռ զարդարված չի։Իսկ ո՞վ է զարդարելու դեռ չեն պարզե։Մի անգամ հայրիկը գնում է և ասում իր ընդանիքի անդամներին տատիկին, պապիկն, մայրիկը և իր երեղային։
-Եկեք զարդարենք եղևնին։
Եվ նրանք գնացին եղևնու մոտ։Հետո մայրիկը ասաց․
-Ես եմ զարդարելու եղևնին։
-Իսկ ինչ՞ու հենց դու,-Ասաց հայրիկը։
-Որովհետև ես գեղեցիկ եմ զարդարում,իսկ դու ինչո՞ւ ես զարդարելու։
-Ես զարդարելու եմ,Որովհետև ես ավելի բարձր եմ զարդարում,- ասաց հայրիկը։
-Բալիկ ջան, իսկ ինչ կլինի եթե ես զարդարեմ եղևնին։ Կօգնեմ մայրիկին հետո էլ մեծերին և աղջիկներին պետք է զիջել, իսկ ես մեծ եմ,-Ասաց տատիկը։
-Լավ համոզեցիր տատիկ,-ասաց հայրիկը։
-Եթե այդպես է լինելու ուրրեմն ես ել հայրիկին կօգնեմ,-ասաց պապիկը։
Եվ նրանք սկսեցին միասին զարդարել և եղևնին էր ուրախ և ընտանեքի անդամները։Բոլորը հասկացան, որ տոնական եղևնին պետք է զարդարել միասին, իրար օգնելով, սիրով ու երազանքով։
Ով կարդաց և լսեց հեքիաթը, իրեն լավ Նոր տարի՜։